genesis

lang vergeten, diep vanbinnen
schuilt kracht der vernietiging
oude woorden. oude zinnen.

“je voeten van de bank”
krijst ze. fluistert ze.
tranend de trap op gerend

‘s nachts op haar kussen
woorden uit onbegrip en angst
“wil je mij niet meer?”

Cyclus

het eeuwenoude ritme

de trom zal weerklinken

waarop ik zal buigen

springen en draaien en dansen

De regels van het spel

mama heeft nooit uit gelegd
hoe veel je precies geeft
als het zo ver is gekomen
dat je hart sneller klopt

zij heeft mij niet verteld
wat de grenzen van het
spel van geven en nemen
zijn als je lief hebt

mijn moeder kijkt mij aan
ik zie de woorden versplinteren
haar pupillen vertellen het verhaal
zij verteld dit zonder woorden

van moeder tot kind vertaald
geeft ze alle geheimen prijs
je weet het pas zeker
als de tijd gekomen is